Θεραπεία βρυγμού- τριξίματος των δοντιών

Ο βρυγμός είναι το σφίξιμο-τρίξιμο των δοντιών. Ανήκει στις «παραλειτουργικές έξεις», στις συνήθειες, δηλαδή, που ξεφεύγουν από τα όρια της φυσιολογικής λειτουργίας, όπως το δάγκωμα των νυχιών, το δάγκωμα αντικειμένων (π.χ. μολυβιών), ο θηλασμός των δακτύλων κ.α. Η αιτία εμφάνισης του βρυγμού είναι ακόμα αδιευκρίνιστη. Πιστεύεται ότι κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες, καθώς φαίνεται ότι η στοματική κοιλότητα είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για να ξεσπάσει το στρες. Έχει ενοχοποιηθεί και η κληρονομικότητα ενώ μεταξύ των αιτιών έχει αναφερθεί και η λήψη φαρμάκων. Η διάγνωση του βρυγμού, εκτός από τον ίδιο τον ασθενή ή τα άτομα που κοιμούνται μαζί του, μπορεί να γίνει εύκολα και από τον γιατρό. Ενδοστοματικά συνήθως θα παρατηρηθούν οι λεγόμενες “φασέτες”. Αυτές δεν είναι τίποτα περισσότερο από το εντύπωμα που προκαλείται από το φάγωμα και σφίξιμο των δοντιών. Ο ασθενής μπορεί να παραπονιέται για ευαισθησία στα δόντια, για πόνο στα μάγουλα και στον αυχένα μόλις ξυπνάει, ο οποίος πόνος διαχέεται, είναι αντανακλαστικός και δεν εντοπίζεται, ούτε συνδέεται με ένα συγκεκριμένο δόντι. Μπορεί να υπάρχει πόνος ή ενόχληση στην περιοχή του αυτιού, όπου εντοπίζεται η άρθρωση που ενώνει τις δυο γνάθους και καταπονείται ενώ ενδέχεται να υπάρχει και δυσκολία στο άνοιγμα ή κλείσιμο του στόματος. Η θεραπευτική προσέγγιση του βρυγμού γίνεται κυρίως με ενδοστοματικούς νάρθηκες, τους οποίους ο ασθενής πρέπει να φοράει 6-8 ώρες καθημερινά και συνήθως κατά τη διάρκεια του ύπνου.